جشنواره فیلم مقاومت در ایستگاه پایانی
شانزدهمین جشنواره بینالمللی فیلم مقاومت عصر جمعه با معرفی برگزیدگان به ایستگاه پایانی رسید. بخش اول این جشنواره همزمان با هفته دفاع مقدس و بخش دوم هم در هفته بزرگداشت بسیج به صورت آنلاین برگزار شد. در آیین اختتامیه بهخاطر پایبندی به توصیههای بهداشتی، میهمانان بهصورت حداقلی حضور داشتند.
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در پیامی به شانزدهمین جشنواره بینالمللی فیلم مقاومت عنوان کرد که سینمای مقاومت عمری به درازای عمر تاریخ سینما دارد؛ در بخشی از پیام سید عباس صالحی آمده است: «از نخستین روزهای تولید سینما به نوعی سینما و دوربین نسبتی را برقرار میکند با آنچه در حوزه پایداری حق و توحید و عدالت است. سینمای مقاومت روایتگر مظلومیت مظلومانی است که از اشغال رنج میبرند مظلومانی که از آپارتاید و تبعیض نژادی رنج میبرند؛ محرومان و مظلومانی که مورد فشارهای خشونتآمیز و شقاوتهای تکفیری، تفسیری دینی و مذهبی رنج میبرند و کسانی که در معرض هویتزدایی از هویت ملی و دینی خود قرار دارند؛ همچنین سینمای مقاومت روایتگر عدالت است؛ روایتگر حقیقت است در حوزه پیامهای اصیل و پابرجای انسانی در حوزههای مختلف کرامت انسان، حقوق انسان و آنچه که به حوزههای ایثار و کرامتهای انسان برمیگردد.» مهدی عظیمیمیرآبادی دبیر جشنواره شانزدهم تنها سخنران این مراسم بود و پس از معرفی برگزیدگان بخش فیلمسازان بسیجی، نقد، تحلیل و پژوهش، روایت قلم، سیدالشهدای مقاومت، بزرگداشت شهید محسن خزایی و زندهیاد اکبر عالمی برگزار شد. سارا عالمی فرزند این استاد فقید سینما در صحبتهای کوتاهی عنوان کرد که برای حضور در این مراسم احساس وظیفه کرده چرا که پدرش عاشقانه ایران را دوست داشت.
در نهایت با معرفی برگزیدگان بخش اصلی در هفت حوزه «نماهنگ»، «پویانمایی»، «فیلم کوتاه»، «تله فیلم»، «فیلم بلند داستانی»، «مستند کوتاه» و «مستند بلند» شانزدهمین جشنواره فیلم مقاومت به نقطه پایان رسید؛ در بخش فیلم بلند داستانی تندیس بهترین فیلم به «شبی که ماه کامل شد» به تهیهکنندگی محمدحسین قاسمی اهدا شد. ابراهیم حاتمیکیا برای «خروج» تندیس بهترین کارگردانی را دریافت کرد. «۲۳ نفر» مهدی جعفری در بخش بهترین فیلمنامه برگزیده شد و مهرداد خوشبخت برای «آبادان یازده ۶۰» جایزه ویژه هیأت داوران را دریافت کرد.
تالاری که روزگاری پاتوق دانشجویان تئاتریها بود پا به چهل و هشت سالگی گذاشت
مولوی و آنهمه خاطره و گفتوگو
محسن بوالحسنی
خبرنگار
سال 1347 وقتی پری صابری تازه از فرانسه برگشته بود مدیر فوق برنامه دانشکده هنرهای زیبا شد و تصمیم گرفت جایی برای اجرای نمایش در آن دانشکده دست و پا کند که پاتوقی فرهنگی برای دانشجویان باشد و قلبی تپنده برای تئاتر ایران. آنطور که خود او روایت میکند تالار دانشکده هنرهای زیبا و تالار فردوسی دو تالاری بود که امکان اجرای تئاتر در آنها وجود داشت اما دانشجویان و استادان تئاتری مجبور بودند بین این دو تالار مدام در رفت و آمد باشند تا اینکه صابری تصمیم میگیرد برای تأسیس یک تالار اختصاصی با رئیس دانشگاه تهران صحبت کند؛ بعد از صحبتهای اولیه صابری انبار تقریباً متروکهای را پیدا میکند که طبقه زیرین رستوران دانشجوها قرار داشت؛ انباری که به تئاتر مولوی یکی از تالارهای مهم تئاتر تهران تبدیل شد، سالنی که از همان روز تأسیس، یعنی از 5 آذر 1351 تا امروز، توجه ویژهاش به دانشجویان و آثار تازه و نوگرایی است که در دل همین فضاهای آموزشی ساخته و پرداخته و روی صحنه میروند. طی سالها فعالیت، این تالار میزبان چهرههای صاحب نامی مثل حمید سمندریان، پری صابری، علی رفیعی، داریوش فرهنگ، مهدی هاشمی، اصغر فرهادی، محمد رحمانیان و... بوده که بسیاری از جوانترهای آن روزگار اولین تئاتر حرفهایشان را در همین تالار روی صحنه بردهاند.
حیف از گفتوگوهای دیروزی
اجرای افتتاحیه این تالار به عهده حمید سمندریان بود و نمایش «ملاقات با بانوی سالخورده»؛ نمایشی که دانشجویان بسیاری مشتاقانه گوشهگوشه سالن را به اشتیاق تماشای آن پر کردند.
یکی از این دانشجویان قطبالدین صادقی بود که امروز از چهرههای مطرح تئاتر و سینماست. او در گفتوگو با «ایران» درباره تالار مولوی و افتتاحش میگوید: «تالار مولوی ابتکار خانم صابری بود و من هم مثل بسیاری دیگر از دانشجویان آن روزگار به محض ثبت نام در دفتر فوق برنامههای دانشگاه آنجا را مأمن خود کردیم. یادم میآید که این تالار آن زمان بالای رستوران دانشجویان بود و با این که سقف کوتاهی داشت ،اما با تلاش بسیار بالاخره به یک جای ثابت برای نمایش آثار دانشجویی تبدیل شد و چهرههای جوان و خلاقی آنجا آثار اولیه خود را روی صحنه بردند و دقیقاً از همین صحنه بود که بسیاری به تئاتر ایران معرفی شدند.» صادقی خاطره اولین تجربه خود را از اجرا در مولوی هم اینطور تعریف میکند: «من بعد از انقلاب در مولوی روی صحنه رفتم و خیلیهای دیگر هم مثل من شاید فرزند همین صحنه باشند.» این کارگردان و مدرس دانشگاه نقبی هم به روزگار امروز تئاتر میزند و میگوید: «وقتی صحبت از دوران اوج و شکوه میکنیم و این روزهای تلخ را هم میبینیم واقعاً غم بزرگی به دل هر اهل هنری مینشیند؛ حیف از آن همه ذخیره فرهنگی و حیف که آن همه تصویر و حرف و مکانهای فرهنگی که نماد زندگی مدنی و اجتماعی ما مردم بود به این روز افتاده است و این تعطیلیهای کمرشکن. روزگاری دانشگاهیان با مدیوم تئاتر با هم حرف میزدند و امروز اما شهر فقط شده محل عبور ماشینها و... به نوعی زندگی فرهنگی مردم تعطیل شده و نشان مدنیت و تمدن را دیگر نمیتوانیم در شهر ببینیم؛ انگار به شکل بدوی زندگی برگشتهایم که این واقعاً حسرتبار و تأسفبار است.»
محلی برای خلق و خلاقیت دانشجویی
تاجبخش فنائیان کارگردان و بازیگر تئاتر و یکی از مدیران اسبق تالار مولوی، درباره اهمیت این تالار و نقش آن در پرورش چهرههای مطرح تئاتر به «ایران» میگوید: «از ابتدای عملی شدن ابتکار تأسیس تالار مولوی توسط خانم پری صابری این تالار بستری شد تا دانشجویانی که ایدهها و استعدادهای درخشانی در تئاتر بودند فضایی مناسب برای ارائه کار داشته باشند. همین مسأله باعث شد تا چهرههای بسیاری که امروز در حوزه تئاتر و سینما سرشناس هستند همگی از دل این تالار به جامعه هنری معرفی شوند.» فنائیان با تأکید بر ماهیت ذاتی این تالار که از ابتدا بر پایه کار دانشجویی آغاز به کار کرده بود میگوید: «همانطور که گفتم حضور دانشجویان و کارهایشان به این تالار رنگ و بوی خاصی میداد و این رنگ و بو اصولاً رنگ و بویی نو و با طراوت بود که متأسفانه طی سالیان اخیر از این ماهیت ذاتی و اساسی خود فاصله گرفته است و آن پویایی و رنگ و طراوت سابق را ندارد.» فنائیان امیدوار است که این تالار قدیمی که چندین دهه از عمر خود را پشت سر میگذارد و با زحمت و دغدغهمندی بسیاری از هنرمندان به این جا و جایگاه رسیده دوباره به اوج دوران خود برگردد و مأمن مناسبی برای تجربههای دانشجویی باشد. این کارگردان و مدیر اسبق تالار مولوی به «ایران» میگوید: «شاید بسیاری ندانند که چهرههای سرشناس امروزی مثل اصغر فرهادی، مهران مدیری و دیگران اولین آثار نمایشیشان را در این تالار روی صحنه بردند و حالا بسیاریشان خود به استادانی تبدیل شدهاند که در رشتههای مختلف تئاتر صاحبنظر هستند و این نشان میدهد که چنین تالاری همچنان باید محلی برای خلق و خلاقیتهای دانشجویی باشد و همان مسیر را طی کند.» تالار مولوی سال ۱۳۵۹ و همزمان با انقلاب فرهنگی سه سال تعطیل شد و بعد از بازگشایی و از سال ۱۳۶۴ اداره آن به جهاد دانشگاهی واحد تهران محول شد و سال ۱۳۸۲ فرصتی شد تا در زمان بازسازی و تعمیرات چهار ماهه یک تالار دیگر هم بهنام «سالن کوچک» به آن اضافه شود و در نهایت سال ۱۳۸۹ این تالار باز از مدیریت جهاد دانشگاهی خارج شد و مجدداً زیر نظر اداره کل امورفرهنگی و اجتماعی دانشگاه تهران قرار گرفت. تالار مولوی از ابتدا تا امروز مدیران مختلفی از جمله پری صابری، علیرضا سمیع آذر، علی نوروزطلب، تاجبخش فنائیان، سعید کشن فلاح، محمد مختاری، مهدی مکاری و امیر حسین حریری داشته است.
مراسم بزرگداشت حسین دهلوی با صحبتهایی از احمدپژمان، علی رهبری، کامبیز روشن روان، حسین علیزاده و سوسن اصلانی بهصورت آنلاین برگزار شد
درقدمگاه عشق و موسیقی
گروه فرهنگی/ «درباره دهلوی سخن بسیاراست و باید کتابها نوشته شود البته نه فقط از ارتباط با شخص او بلکه طی سالها فعالیتی که درهنرستان داشته است» این بخشی از صحبتهای حسین علیزاده در مراسم بزرگداشت استاد خود حسین دهلوی است؛ مراسمی که شامگاه جمعه بهصورت آنلاین از یکی از صفحات اینستاگرام پخش شد. او آثار ارزندهای همچون اپرای «خسرو و شیرین»، «باله بیژن و منیژه» و اپرای «مانی و مانا» را به دنیا معرفی کرد. در مراسم بزرگداشت این هنرمند که اجرای آن را شهرام صارمی و مسعود توکلی برعهده داشتند، بخشی از برنامه بهصورت ویدئو منتشر شد که اختصاص داشت به صحبتهای حسین علیزاده، احمد پژمان، کامبیز روشن روان و سوسن اصلانی همسر زنده یاد حسین دهلوی.
دهلوی علم و عشق را به ما آموخت
حسین علیزاده در سخنان خود گفت: «سال اول هنرستان بودم تمامی استادان، حتی استادان دروس دیگر، زمانی که اسم خالقی میآمد بغض میکردند و نگرانی مدیریت هنرستان پس از او وجود داشت اما حسین دهلوی با حضور مؤثرش در هنرستان، فعالیتهای آن را پربارتر کرد و افتخارم این است در گزینش هنرستان ایشان از من امتحان گرفت... واقعیت این است فردی که درهنر تحصیل میکند باید هنرمند پرورش دهد نه تکنیسین و استاد دهلوی اینگونه بود و به همین دلیل بر رفت و آمد دانشجویان هم حساسیت داشت...و جا دارد از دو استاد پورتراب و فرهاد فخرالدینی یاد کنم که دهلوی را یاری کردند و بجز خصوصیات هنری، در مدیریت مانند دهلوی وسواس داشتند و دهلوی دقت نظر خوبی در انتخاب آنها داشت. دهلوی در زمان حضورش در هنرستان آثار با ارزشی خلق کرد و هیچ گاه جا پای کسی نگذاشت چرا که الگویش استاد صبا بود. او برای هنرستان غنیمتی بود و امیدوارم هنرستان بازهم به آن روزها برسد و روح دهلوی درهنرستان موسیقی جاری خواهد بود. برای دهلوی درود کافی نیست او عشق را به ما یاد داد.»
هنرمندی آشنا و مسلط به موسیقی ایرانی
احمد پژمان در این بزرگداشت مجازی از اولین کارش و رفتار دهلوی سخن گفت: «اولین اپرایی که نوشتم، بسیار مورد پسند دهلوی قرار گرفت، زیرا اثرم خیلی ایرانی بود، مانند آثار خودش. «نغمه روستایی» هم اولین کار آهنگسازیام بود که نوشتم اما درزمان انجام این کار حرفی به او نزدم و بدون اجازهاش آهنگ مینوشتم و بعدها متوجه شد و چندین سال بعد هم این قطعه را برای کر تنظیم کرد و روی آن شعر گذاشت. با اطمینان میگویم حسادت هیچ گاه در وجود او رخنه نکرد و در همه حال با همان انگیزه و انرژی مثبتی که داشت مشوق همه بود. البته ما برای پول کاری انجام نمیدادیم اما دهلوی بابت آثاری که میساختیم دستمزد میداد و نظرش این بود ارکستر خوراک میخواهد. زندهیاد دهلوی در آهنگسازی از موسیقی اصیل ایرانی بهره بسیار برد و فقط از تکنیکهای غربی استفاده کرد و این یکی از ویژگیهای او بود.»
معلمی مدبر و تأثیرگذار
کامبیز روشنروان به نحوه آشنایی خود و مرحوم دهلوی اشاره کرد: «آشنایی من با زندهیاد دهلوی به اوایل دهه چهل برمیگردد. او درانتخاب معلمان هنرستان و وضعیت هنرجویان بسیار وسواس بود و درواقع مدیری مدبر بود و در تدریس و کارهای مدیریتی سختگیر، اما در کنار سختگیریش او را یکی از بزرگان موسیقی میدانم و در واقع بهتر است بگویم دهلوی تأثیر بسیاری بر موسیقی معاصر ایران گذاشت و در مدت زمانی که مدیریت هنرستان موسیقی ملی را برعهده داشت توانست تحولی شگرف ایجاد کند و شاگردانی تربیت کرد که امروز هریک جزو بزرگان موسیقی هستند. آثار موسیقایی دهلوی ساختار نوینی دارند که از منظر تاریخی میتواند ادامه منطق و دیدگاه آثار خالقی باشد در حالی که شاگرد او نبوده است.»
دوران طلایی هنرستان موسیقی
سوسن اصلانی همسر دهلوی یکی از سخنرانان مراسم بود: «دهلوی شخصیت خاص خود را داشت و در اخلاق و هنر و حتی مدیریتش انسان والایی بود و از او درسهای بسیار آموختم. من از ابتدای هنرستان و پس از آن هم از وجود دهلوی بسیار بهره بردم و باعث شد بعدها کارم را گسترش دهم. دهلوی در کار تدریس و مدیریت بسیار جدی بود و به همین دلیل 10 سال مدیریتش در هنرستان را بهترین دوره هنرستان میدانند و ثمره آن را در میان هنرمندان میبینیم.» در بخش لایو (زنده) برنامه علی رهبری از شاگردان این هنرمند صحبتهایی ارائه کرد.
نگاه تأثیرگذار به تلفیق شعر و موسیقی
علی رهبری از شاگردان قدیمی دهلوی است: «استاد دهلوی فقط برایم یک معلم نبود، بلکه راهنمای بزرگی در زندگی من بوده و است. آشنایی و حضورم در ارکستر پایور از طریق او بود و تأثیر بسیاری در آهنگسازی من ایجاد کرد... خیلیها دهلوی را نفهمیدند. اگر شاگردان هنرستانی اش، پس از او مسئولیت میگرفتند، احتمال اینکه سبک ایشان ادامه پیدا کند وجود داشت. اما بعد از سی سال دیدم، عدهای آمدهاند و جای دهلوی را گرفتهاند درحالی که هنرستانی هم نبودند...یکی از گامهای بزرگ او در موسیقی، توجه به تلفیق شعر و موسیقی است. آن زمان من در ارکستر صبا شاهد بودم که در شعر و موسیقی وزنهای ایجاد کرد. در حالی که تا پیش از آن برای موسیقی سنتی ارزشی قائل نمیشدند و هنرمندان را مطرب میپنداشتند، اما دهلوی این نگاه را تغییر داد.» در پایان این برنامه هم هومن دهلوی (فرزند زندهیاد حسین دهلوی) دقایقی درباره پدرش صحبت کرد.
نگاهی به نمایشگاه «کارما» در نگارخانه مجازی سایت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی
کارما را باور دارم تو هم باور کن
گروه فرهنگی/ نمایشگاه نقاشی کارما اثر مهتاب رخصتی در نگارخانه مجازی سایت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برپا شد. این نمایشگاه مجموع 22 اثر است که در معرض دید علاقهمندان قرار گرفت.
این نمایشگاه مبتنی بر یک باور است، هنرمند برای بیان باور قطعی که عمل و کنش افراد به خودشان برمیگردد بوم و رنگ را به کار گرفته است. چنین باوری زمینهها و خاستگاههای تاریخی، فرهنگی و دینی در جوامع مختلف دارد و دارای بسترهای فردی و اجتماعی و همچنین تأثیر فردی و اجتماعی است. نقاش برای بیان نقاشانه این باور یکی از آشناترین ذهنیتها در این مورد را به کار گرفته و دایره وار را در همه آثار محور قرار داده است. تنوع رنگها در آثار، عملها و کنشهای متفاوت افراد را تداعی میکند که عمل و واکنش مشابه خود را بهدنبال دارد. در واقع هر فرد عملی را انجام میدهد که میچرخد و دوباره در یک دور به خود او برمی گردد و این با چرخش دایره وار قلم و رنگ که تعریف معمول این باور است، نشان داده شده است.
اما در این نقاشیها سیر چرخش این عمل تا به فرد عامل بازگردد هم قابل تأمل است و آن هم تأثیری است که یک عمل دارد، دامنه و گستره فردی و اجتماعی و همچنین عمق آن بهگونهای در نقاشیهای مهتاب رخصتی بیان شده است، گاهی رنگها در مسیر دورانی خود پخش شدهاند و گویا کنش فرد پیرامون بیشتری را درگیر کرده است و نظم و انسجام را بهم ریخته و گاهی در یک خط و راه مشخص چرخش داشته است. در واقع نقاشیها از نقطهای که عمل و کنش انجام میشود و بعد مسیر و دامنهای که متأثر از عمل است تا واکنش و بازخورد آن به فرد را در بر میگیرد. باور به بازگشت و پاسخ عمل فرد در نقاش آن چنان قوی و قطعی است که در بعضی نقاشیها هرچند پارازیتهایی در گردش و بازگشت عمل ایجاد شده است، اما مانع کارما نیست و نقاش و نقاشیها میگویند کارما حتمی است. گرچه این نگاه و قطعیت چندان جایی در هنر امروز ندارد و آثار هنری پیام قطعی به مخاطبان نمیدهند بلکه تأویلپذیری از شاخصههای اصلی آنهاست. در واقع نقاشیهای کارما مهتاب رخصتی کارما را به چالش نمیکشد تا درباره آن گفتوگو شود و از نگاههای متفاوت بررسی شود، بلکه کارما را پذیرفته است و به مخاطب هم میگوید کارما را بپذیرید، من کارما را دارم تو هم کارما را باور کن و این در نوشته هنرمند برای نمایشگاه نیز برجسته است.
سعید رجبی فروتن معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی از احتمال تصمیمگیریهای جدید در روند صدور پروانه ساخت آثار غیرسینمایی خبر داد./ایسنا
فیلم سینمایی «آهو» بهکارگردانی هوشنگ گلمکانی و تهیهکنندگی جواد نوروزبیگی که با رعایت پروتکلهای بهداشتی چهل روز بهطول انجامید، در شمال کشور به پایان رسید./ایسنا
فاطمه معتمد آریا، رئیس هیأت داوران بخش فیلم جشنواره فرهنگی هنری تراوک با موضوع «خانه و خانواده، مهاجرت و سفر» شد. علی مصفا و فرنوش صمدی دیگراعضای هیأت داوری این جشنواره هستند. /ایرنا
ایزرائیل هالووی نقاش اهل کلرادو به سفارش یک موزه در شهر کریگ این ایالت، بزرگترین نقاشی آبرنگ جهان را میکشد./ایرنا
نقاشی هشت کودک هفت تا ۱۴ ساله ایرانی با موضوع قایق در ششمین نمایشگاه دوسالانه موماتو بلژیک حضور دارد./ایرنا
با پیوستن جمعی از چهرههای شناختهشده فرهنگی، رسانهای و ورزشی پویش کتابخوانی ۲۰۲۰ اولین هفته خود را پشت سر گذاشت. پویش کتابخوانی ۲۰۲۰ به همت امور کتابخانههای سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران و با همکاری فرهنگسرای رسانه در فضای مجازی راهاندازی شده است./ایرنا
شانزدهمین جشنواره بینالمللی فیلم مقاومت در پی شهادت دانشمند برجسته محسن فخریزاده پیام تسلیت صادر کرد.در بخشی از این پیام آمده است:«مجاهد شهید «محسن فخریزاده» در دوران دفاع مقدس، در کسوت پاسداری از کشور و انقلاب اسلامی، جان خویش را در طبق اخلاص گذاشت و پس از آن با بهرهگیری از نبوغ و استعدادهای خدادادی وارد عرصههای علمی و پژوهشی کشور و باعث رشد و بالندگی ایران اسلامی در عرصههای علم و فناوری و دانش هستهای شد.»/ایرنا
فرزند پرویز پورحسینی با انتشار مطلبی بهدلیل شیوع کرونا از همه دوستان و اطرافیانشان خواست تا به مراسم خاکسپاری پدرش نیایند. پورنگ پورحسینی در صفحه شخصی خود گفت: «پدر طی روزهای آینده در کنار مادری که استاد هنر عشق ورزیدن بود آرام خواهد گرفت.»/ایلنا
رمان «مثل بیروت بود» نوشته زهرا اسعد بلنددوست را انتشارات کتابستان معرفت در ۳۵۴ صفحه و به قیمت54 هزارتومان روی پیشخان کتابفروشیها آورده است./مهر
سریال «صفر بیست و یک» به کارگردانی مشترک جواد رضویان و سیامک انصاری که قرار بود در ۴ فصل ۲۵ قسمتی تولید شود، در پایان فصل اول متوقف شده و ساخت آن ادامه نخواهد داشت./مهر
سینماهای انگلستان پس از پایان قرنطینه در ۲ دسامبر (۱۲ آذر) در برخی از شهرها از جمله لندن و لیورپول دوباره به کار بازمیگردند./مهر
خانه سینما در پی موفقیتهای اخیر مستندسازان ایرانی در حضورهای جهانی پیام تبریکی ارائه داد./مهر
فیلم کوتاه «انبار» به کارگردانی حسین ترک جوش در ۹ بخش از جشنواره فیلم کوتاه برزیل نامزد شد./مهر
بیست و پنج فیلم مستند به بخش ویژه کرونا در چهاردهمین دوره جشنواره بینالمللی «سینما حقیقت» راه یافتند./مهر
فیلم کوتاه «گاو امریکایی» به نویسندگی و کارگردانی آسمان طوسی برنده ۲ جایزه از پانزدهمین دوره جشنواره بینالمللی Arica Nativa شیلی و یازدهمین دوره جشنواره Lions ترکیه شد./مهر